Yeryüzündeki tüm elementler arasında hiçbiri yaşam için oksijen kadar gerekli değildir, bu nedenle ona hayat veren molekül oksijen adını takmak yanlış olmaz.
Oksijen dünya atmosferinin %20’sini oluşturur, güneşte en bol bulunan üçüncü elementtir ve bir zamanlar güneşe ve yıldızlara enerji verdiği düşünülen karbon-azot döngüsünde kritik bir rol oynar. Kuzey ışıklarının parlak kırmızı ve sarı-yeşil renklerini de oksijen sağlar.
Gaz halinde bir element olan oksijen, hacim olarak atmosferin %20’sini oluşturur. Ağırlık olarak yer kabuğunun neredeyse %50’sini, tüm bitki örtüsünün %42’sini, deniz suyunun %85’ini, magmatik kayaların %46’sını ve kuru toprağın %47’sini oluşturur. Oksijen vücudumuzun da %65’ini oluşturur.
Oksijen yanma için gereklidir ve dezenfektan, koku giderici, dezenfektan ve koruyucu olarak işlev görür. Su olmadan birkaç gün, yiyecek olmadan birkaç hafta yaşayabiliriz ama oksijen olmadan sadece birkaç dakika hayatta kalabiliriz. Vücudumuzun tüm fonksiyonları bu hayat veren molekül tarafından düzenlenir.
Yaşam enerjimizin %90’ı ona bağlı olduğu için bu hayat veren molekül an be an yenilenmelidir. Oksijen, yenilenebilmeleri için hücrelere enerji verir. Vücudumuz oksijeni gıdaları metabolize etmek ve oksidasyon yoluyla toksinleri ve atıkları ortadan kaldırmak için kullanır. Beynimiz bilgiyi işlemek için her saniye bu hayat veren moleküle ihtiyaç duyar. Aslında, tüm organlarımız verimli bir şekilde çalışmak için büyük miktarda oksijene ihtiyaç duyar. Düşünme, hissetme, hareket etme, yemek yeme, uyuma ve hatta konuşma yeteneğimizin tümü oksijenden üretilen enerjiye bağlıdır.
Oksijen, vücudumuzu inşa etmek ve korumak için gerekli temel bileşenleri oluşturmak üzere neredeyse diğer tüm elementlerle birleşebilen tek elementtir. Örneğin, oksijen + nitrojen + karbon + hidrojen = proteinler. Oksijen + karbon + hidrojen = karbonhidratlar. Oksijen + hidrojen = su. Havadaki oksijen, su, proteinler ve karbonhidratların birleşimi yaşam enerjisini oluşturur. Oksijen olmasaydı yaşam da olmazdı.
Ancak, araştırmalar yıllar içinde meydana gelen iklimsel ve endüstriyel değişiklikler nedeniyle dünyanın birçok yerinde atmosferimizdeki hayati oksijenin doğal konsantrasyon seviyelerinin giderek azaldığını göstermiştir. Bilim insanları Antarktika’daki buz çekirdeği sondajlarında sıkışan hava kabarcıklarının oksijen içeriğini analiz ettiklerinde, bir zamanlar dünya atmosferinin %38 ila %50 arasında oksijen içerdiğini ve bu oranın şu anki %20’nin çok üzerinde olduğunu tespit ettiler.
Bu duruma sanayi devrimi, teknolojik ilerleme ve modern ulaşım yol açtı. Jeneratörlere, uçaklara ve otomobillere güç sağlamak için kullanılan karbon bazlı yakıtlar her gün büyük miktarda oksijen tüketmektedir. Kereste ve kağıt ihtiyacımız üretim kapasitemizin ötesinde devam ettiği için ormanlık alanlarımızda ve tüm bitki yaşamında büyük bir azalma oldu. Günümüzde, araştırmacı bilim insanları atmosferik oksijen konsantrasyon seviyelerimizin her 15 yılda bir yaklaşık %0,8 oranında azaldığını tespit etmişlerdir. Vücudumuz düşük seviyeli oksijen tüketimi için tasarlanmadığından, zararlı toksinler hücrelerimizde, dokularımızda, organlarımızda ve kan dolaşımımızda birikmektedir. 6’lık bir oksijen seviyesi insanın boğulmasına ve ölümüne neden olur.
Kısacası, bu hayat veren moleküle olan bağımlılığımız büyüktür ve hücrelerimizin oksijen ihtiyacı bir şekilde giderilmek zorundadır.
